17 Haziran 2012.. Babalar Günü artık bizim için daha farklı şeyler ifade ediyor, edecekte . Bundan 1 sene sonraki Babalar Gününde o 1senelik ölü olacak. Yüreklerimiz burkuk acımız tekrar yüz üstüne çıkacak. Artık ne Bayramlar tatlı gelecek ne tatiller ne doğum günleri ne de Babalar Günü.. Hepsi 'gri' hepsi siyah olacak..
Kendi kendime hep derdim Allahım ne olur bana sevdiklerimin acısını yaşatma diye. Ama öyle olmuyor işte baksana ecel bu ne zaman geleceği hiç belli değil. En son Cumartesi akşamı konuştum onunla meğersem son konuşmamız olacakmış. Pazar sabahı için plan yapıyoruz ailemle. Halamlar Bizimkilerin Babalar Gününü kutlamaya gelecekler yemekler yenecek sohbetler edilecek ve yüzümüzde o güzel ifadeler olacak. Ama olmadı. Mutlu aile tablosu yerine acıklı bir aile tablosu çıktı meydana.. Haberini dışarıda aldım. Annemle birlikteydim. Bayılıp kaldım . Ne olduğunu anlamadım bu yetmezmiş gibi bir de ihtimal vermedim. '' Hayır!. Hayır böyle bir şey olamaz, o ölemez.. '' dedim ama maalesef o son nefesi o motordan düşünce verdi. Motorsiklet tutkunuydu ve en sevdiği işi yaparken vefat etti Av. Yusuf Seçkin Şahin ..
Günler, haftalar birbirlerini kovalarken bizimde hayatımızda değişiklikler oluyor. Allah bir kapıyı kapatır diğer kapıyı açar dedikleri şey bu olsa gerek :) Bana birisi ' Mucizelere inanır mısın ? ' diye sorsa hiç düşünemden evet derdim. Hayatımda öyle şeyler oluyor ki bunlar mucize sanırım :) Aile bağlarımız yükseldi sevgimiz arttı. Ama tek bir şey var ki o aynı yerinde, acımız ...
Ölüm insanları gerçekten değiştiriyor. Ruhsal olarak çok değiştik. Bazı şeyler çok anlamsız gelemeye başladı. Kendi kendime '' Yaşama amacımız ne bizim '' diye soruyorum bazen. Amaç ne ? Neden varız ? Neden acı çekiyoruz ? İşte, Ölümden Sonra olanlar..

No comments:
Post a Comment